revathyrey04
New member
புன்னகை 6:
ஹால் ஷோஃபாவில் அமர்ந்திருந்த தீக்ஷா தன் மொபைலில் மூழ்கி இருந்த நேரம் புது மெயிலிற்கான நோட்டிபிகேஷன் “ADS group of companies” என்ற பெயருடன் வந்தது.
பார்த்தவுடனே புரிந்து போயிற்று. ஆஃபர் லெட்டர் என்று. ஒரு பக்கம் மகிழ்ச்சியும், மறு பக்கம் பெற்றோரை பிரிந்து சென்று வேலை பார்க்க வேண்டும் என்று கவலை ஆகவும் இருந்தது.
அன்று ஞாயிற்று கிழமை என்பதால் அவள் தந்தையும் உடன் இருந்தார். திடிரென மகளின் முகம் வாட “என்னடா, ஏன் டல்லா இருக்க மாதிரி இருக்க” என்றார். தந்தையிடம் வேலையில் சேருவதற்கான விவரம் மற்றும் தேதியை சொன்னாள்.
“டாட் கன்பர்மேஷன் மெயில் வந்துருக்கு. மே பர்ஸ்ட் வீக் ஜாய்ன் பண்ண சொல்லிருக்காங்க, ஜஸ்ட் டூ மன்த்ஸ் தான் இருக்கு” என்றாள். சிறு புன் சிரிப்புடன் “இந்தா தான இருக்கு சென்னை, ஒரு டூ இயர்ஸ் தான டா, நீயும் போய் ஜாலியா சுத்திட்டு வரலாம்ல? அப்புறம் நம்ம பிஸனஸ்னு நீ பிஸி ஆகிடுவ. எக்ஸ்பீரியன்ஸ் கிடைக்கும்” என்றார்.
“ஹான் டாட், சொல்ல மறந்துட்டேன் எக்ஸாம்ஸ் முடிஞ்சதும் ஒரு சின்ன டூர் போய்டு வரலாம்னு இருக்கோம் ப்ரண்டஸ் எல்லாரும். நீங்க அரென்ஜ் பண்ண முடியுமா? ஒரு இரண்டு அல்ல மூன்று நாள் மட்டும்” என்றாள்.
“அதெல்லாம் ஒன்றும் வேண்டாம், உங்கள மட்டும் தனியா அனுப்பி வச்சுட்டு நாங்க இங்க ஒவ்வொரு நிமிஷமும் பயந்துட்டே இருக்க முடியாது” என்றவாறு வந்தார் திவ்யா.
அவ அதெல்லாம் காதல் வாங்கினால் தானே. தந்தையிடம் கண் ஜாடை காட்டிக் கொண்டிருந்தாள். அவரும் “என்ன திவி இப்ப என்ஜாய் பண்ணாம வேற எந்த வயசில பண்ண முடியும், அண்ட் சேஃப்டி பண்ணாம நான் தான் விட்டுருவேனா என்ன? “ என்றார்.
“ஓகே டா, எக்ஸாம்ஸ் முடியட்டும் பொல்லாச்சி, கோயம்புத்தூர் சைட் போறது மாதிரி அரென்ஜ் பண்றேன், இன்னும் இரண்டு மாதம் இருக்குல்ல பண்ணிடலாம், எவ்வளவு பேர் போறிங்க எப்ப கிளம்பனும் டீடெய்ல்ஸ் மட்டும் பார்த்துட்டு சொல்லு டா, அதுக்கு ஏத்த மாதிரி பாப்போம்.” என்றார்.
“ஓகே டாட்” என்றவாறு மொபைலில் நுழைந்து கொண்டாள்.
---------------------------------------------------------
“கம் டூ மை கேபின்” என்று வழக்கத்தை விட கடினம் கூடிய குரலில் பி.ஏ ஷர்மிளாவிற்கு கூறிய அடுத்த இரண்டு நிமிடத்தில்,
“அய்யோ, என்ன ஆச்சுனு தெரியலயே நார்மளா வர சொன்னால நம்மள அந்த பாடு படுத்துவாரு, இதுல இன்னைக்கு ரொம்பபபபபபபபப நல்ல விதமால கூப்பிடுறாரு, இவருக்கிட்ட வேலை பார்க்குறக்கு எக்ஸ்ட்ரா எக்ஸ்ட்ரா குவாளிபிகேஷன்லாம் வேணும் போல” என்று தனக்குள் முனுமனுத்தப்படி அவன் முன் வந்து நின்றாள் அவனின் காரியதரிசி.
“ எப்டி நம்ம கைக்கு வர வேண்டிய ப்ராஜெக்ட் அந்த கம்பெணிக்கு போச்சு? நம்ம கிட்ட தான் கான்ட்ராக்ட் சைன் பண்றதா சொன்னாங்க, நம்ம வழக்கமா கோட் பண்ற மாதிரி தான அனுப்புனீங்க, இல்ல நம்ம கிட்ட இருந்து யாரு மூலமாகவும் நியூஸ் போச்சா? இல்ல வேற எதுவும் நடந்துச்சா? என்ன பன்னுவீங்களோ எனக்கு தெரியாது, ஒன் டே தான் டைம், ஒன்னு அந்த ப்ராஜெக்ட் நமக்கு வரனும், இல்ல நம்ம கோட் பண்ண அமௌண்ட யாரு அந்த கம்பெணிக்கு இன்பர்மேஷன் குடுத்தாங்கனு கண்டு பிடிச்சு ஆக்ஷன் எடுங்க“என்று அவள் உள்ளே நுழைந்து ஆசுவாசப் படுத்தக் கூட நேரம் தராது கத்த துவங்கினான் ஆதி.
ஒரு ப்ராஜெக்ட் போனதால் வந்த கோபம் இல்லை. ஏனெனில் இது போனால் அடுத்த கான்ட்ராக்ட் உடனே கையெழுத்திடவும் முடியும் அவனால். இது ஏமாற்றப்பட்டோம் என்பதால் வந்த ஆத்திரம்.
சென்ற மாதம் ஷர்மிளா அவனின் மெயிலிற்கு வந்த நியூ கான்ட்ராக்ட் பத்தின விவரங்கள், அதில் தங்கள் பட்ஜெட் ஒத்து வருபவை, அதை ஒத்துக் கொண்டாள் எவ்வளவு லாபம் பெற முடியும் என ரிப்போர்ட் தயார் செய்து கொண்டிருந்தாள்.
ஆதியை பொறுத்த வரை எந்த ஒப்பந்தம் என்றாலும் அதில் கனிசமான லாபம் மற்றும் தகுதியான ஒப்பந்தம் மட்டுமே அவன் பார்வைக்கு வர வேண்டும். இல்லையெனில் ஒவ்வொன்றும் இவனே ஆராய்ந்து செய்ய வேண்டும் எனில் “ உங்களுக்கு எதுக்கு சம்பளம், நானே பார்த்துக் கொள்வேன்” என்று நக்கல் பேச்சிற்கு ஆளாக வேண்டி வரும் என ஒவ்வொன்றையும் மிக கவனமாக, மிக சிரத்தையுடன் பார்த்து கொண்டிருந்தாள்.
அப்பொழுது தேர்வு செய்த இரண்டு ஒப்பந்தங்களில் ஒன்று தான் மௌன்ட் காலேஜ் ஸ்டூடண்ட்ஸ் வேலை பார்க்க போவது, இன்னொன்று தான் மருத்துவமனை கட்ட வந்ததற்கான ஒப்பந்தம். அது அனைத்து ஸ்பெஷாலிட்டி உடைய கிட்டத்தட்ட பல கோடிகளை உள் வாங்க போகும் மருத்துவமனை.
அதை ஒப்புக் கொண்டு சரியான நேரத்தில், சரியான பட்ஜெடில் முடித்து குடுத்தாள் இதே போல் அடுத்த ஒப்பந்தங்கள் செய்து கொள்ளலாம் என இருந்தது மெயிலில்.
எல்லா விவரங்களையும் சரி பார்த்து விட்டு ஆதியின் மெயிலிற்கு அனுப்பி வைத்தாள் ஷர்மிளா. அடுத்த சில மணி நேரங்களில் ஒப்பந்தத்தை ஒப்பு கொள்வதற்கான மெயில் அந்த உரிமையாளரிற்கு அனுப்புமாறு பணித்தான். அதன்படி அனுப்பிய அந்த வாரத்தில் ஒப்பந்தம் கையெழுத்திடலாம் என பதில் அனுப்பினர்.
“எக்ஸ்யூஸ்மி சார்” என்று கதவை தட்டிய மறு நொடி, “எஸ் கம் இன்” என்ற அவனின் கம்பீர குரலில் வழக்கம் போல் ரசித்தவாறே உள்ளே சென்றாள். “சொல்லுங்க ஷர்மிளா, அந்த ஒப்பந்தம் ஓ.கே ஆகிடுச்சு அடுத்து நம்ம மீட்டிங் அரென்ஜ் பண்ணனும், எப்ப பண்ணலாம்னு கேட்க தான வந்துருக்கீங்க” என்று கணினியில் இருந்து பார்வையை திருப்பாது மிக சரியாக அவளை போலவே கேட்டான்.
“எல்லாம் தெரிந்தும் க்ராதகா நா மெயில் பாத்துட்டேன், அடுத்து மூவ் பண்ணுனு சொல்ல வேண்டியது தான, நானும் கிட்டத்தட்ட மூனு மணி நேரமா எந்த பதிலும் இல்லைனு இது கேன்சல் தானு ஓடி வந்தா லந்த பாரு,இதுக்கு அந்த சாரே எவ்வளவோ தேவலை போல” என்று மனதிற்குள் அவனை இன்னும் அதிகமாகவே திட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.
பின்ன அவளும் எவ்வளவு நேரம் தான் வெய்ட் பண்றதாம். வெளியில் அப்பாவி முக பாவத்தில் “நெக்ஸட் வீக் ஃப்ரைடே ஈவ்னிங் அரென்ஜ் பண்ணிடலாம் சார்” என்று வெளியேறினால். அதே போல் அந்த ஒப்பந்தம் மிக நல்ல விதமாகவே டின்னர் உடன் முடிந்தது.
அப்படி இருக்கையில் திடீரென அதற்கென ஏற்பாடுகள் செய்து முடிக்கும் தருவாயில் ஒப்பந்தம் ரத்து செய்து விட்டதாகவும், வேறு கம்பெணி அதை விட குறைந்தபட்ச செலவில் ஏற்று கொள்வதால் அங்கே ஒப்பந்தம் கை மாற்றம் செய்வதாக கூறினால் ஆதியை பொறுத்த வரை அந்த கம்பெணியை சும்மா வி்ட்டு வைப்பதே ஆச்சரியம் தான்.
“ஓ.கே சார்” என்று அறையை விட்டு வெளியேறினாள்.
அவன் சொன்னது போல் சரியாக மறுநாளே அந்த கான்ட்ராக்ட் இவர்களின் கைக்கு சேர்ந்தது மட்டும் அல்லாமல் ஏமாற்றிய கம்பெணியின் சில பல கான்ட்ராக்ட்களும் பறிக்கப்பட்டது.
---------------------------------------------------------
“என்ன டாட், எனக்கு எவ்வளவு வொர்க் இருக்கு. அத விட்டுட்டு எப்படி என்னால இப்ப முடியும், ஏற்கனவே கொஞ்சம் நேரம் கூட ரெஸ்ட் இல்லாம ஓடிட்டே இருக்கேன்” என்று தந்தையிடம் போராடிட்டே அலைபேசியில் மிக முக்கியமான வேலையில் ஆழ்ந்திருந்தான். பேஸ்புக்கில் பெண்களிடம் கடலை வறுத்துக் கொண்டிருந்தான்.
“ஹாய் ஸ்வீட்டி”
“ஹாய் பப்ளி”
“ஹாய் பேபி” என்று பலவாரு கொஞ்சிக் கொண்டிருந்தான் (“அடேய் நீ பெரிய பிஸ்னஸ்மேன் டா, அப்டி உன்னைய கொஞ்சம் பில்டப் பண்ணலாம்னு பார்த்தா இப்டி வழியிரியே டா, இது மட்டும் உன்னோட வருங்கால பொண்டாட்டிக்கு தெரிஞ்சது தொலஞ்சடா ராசா” என்று அவன் மனசாட்சி ஏகத்துக்கும் எச்சரிக்கை செய்தது)
“அதெல்லாம் என் பொண்டாட்டிய சமாளிக்க எனக்கு தெரியும், உன் வேலைய பார்த்துட்டு இரு, இப்ப நான் என் வேலைய பார்க்க போறேன்” என்று அதை அடக்கியவன் அரட்டையை தொடங்கினான்.
“நீ செத்தடா” என்றவாறு மனசாட்சி அவனை பார்த்து தலையில் அடித்துக் கொண்டது.
சிறிது நேரம் பொறுத்து பார்த்த அவன் தந்தை “இவன் கிட்ட இப்படி எல்லாம் பேசினா வேலைக்காகது என்று எண்ணி குரலில் முயன்று கடுமையை வரவழைத்து “தர்ஷன் உன்னட்ட ஏற்கனவே சொன்னேன், கண்டிப்பா போயே ஆகனும் எந்த ரீசனும் சொல்ல கூடாதுனு” என்றார். தந்தையை பற்றி நன்கு அறிந்தவன் மொபைலை கீழே வைத்து விட்டு “ஓ.கே வில் ட்ரை டூ கம்” என்று ஏதும் அறியா பிள்ளையாக கள்ளத்தனத்துடன் அந்த இடம் விட்டு அகன்றான். பின்னே இன்னும் சிறிது நேரம் இருந்தாலும் தன்னை தந்தை கண்டு கொள்வார் என்று அறிந்தவன் ஆயிற்றே.
“மச்சி டுடே நைட் வழக்கம் போல அதே பப் போகலாம், என்னோட ட்ரீட், ஐ ஆம் சோ ஹாப்பி” என்று தன் நண்பன் அஷ்வினை அழைத்து விட்டு தன் புள்ளட்டில் பறந்து விட்டான்.
“நாம் செல்லும் மார்க்கம் நல்லதாக இருந்தால், நம்முடைய இலக்கும் தானாகவே நல்லதாகிவிடும் – காந்திஜி”
பூக்கும்.
ஹால் ஷோஃபாவில் அமர்ந்திருந்த தீக்ஷா தன் மொபைலில் மூழ்கி இருந்த நேரம் புது மெயிலிற்கான நோட்டிபிகேஷன் “ADS group of companies” என்ற பெயருடன் வந்தது.
பார்த்தவுடனே புரிந்து போயிற்று. ஆஃபர் லெட்டர் என்று. ஒரு பக்கம் மகிழ்ச்சியும், மறு பக்கம் பெற்றோரை பிரிந்து சென்று வேலை பார்க்க வேண்டும் என்று கவலை ஆகவும் இருந்தது.
அன்று ஞாயிற்று கிழமை என்பதால் அவள் தந்தையும் உடன் இருந்தார். திடிரென மகளின் முகம் வாட “என்னடா, ஏன் டல்லா இருக்க மாதிரி இருக்க” என்றார். தந்தையிடம் வேலையில் சேருவதற்கான விவரம் மற்றும் தேதியை சொன்னாள்.
“டாட் கன்பர்மேஷன் மெயில் வந்துருக்கு. மே பர்ஸ்ட் வீக் ஜாய்ன் பண்ண சொல்லிருக்காங்க, ஜஸ்ட் டூ மன்த்ஸ் தான் இருக்கு” என்றாள். சிறு புன் சிரிப்புடன் “இந்தா தான இருக்கு சென்னை, ஒரு டூ இயர்ஸ் தான டா, நீயும் போய் ஜாலியா சுத்திட்டு வரலாம்ல? அப்புறம் நம்ம பிஸனஸ்னு நீ பிஸி ஆகிடுவ. எக்ஸ்பீரியன்ஸ் கிடைக்கும்” என்றார்.
“ஹான் டாட், சொல்ல மறந்துட்டேன் எக்ஸாம்ஸ் முடிஞ்சதும் ஒரு சின்ன டூர் போய்டு வரலாம்னு இருக்கோம் ப்ரண்டஸ் எல்லாரும். நீங்க அரென்ஜ் பண்ண முடியுமா? ஒரு இரண்டு அல்ல மூன்று நாள் மட்டும்” என்றாள்.
“அதெல்லாம் ஒன்றும் வேண்டாம், உங்கள மட்டும் தனியா அனுப்பி வச்சுட்டு நாங்க இங்க ஒவ்வொரு நிமிஷமும் பயந்துட்டே இருக்க முடியாது” என்றவாறு வந்தார் திவ்யா.
அவ அதெல்லாம் காதல் வாங்கினால் தானே. தந்தையிடம் கண் ஜாடை காட்டிக் கொண்டிருந்தாள். அவரும் “என்ன திவி இப்ப என்ஜாய் பண்ணாம வேற எந்த வயசில பண்ண முடியும், அண்ட் சேஃப்டி பண்ணாம நான் தான் விட்டுருவேனா என்ன? “ என்றார்.
“ஓகே டா, எக்ஸாம்ஸ் முடியட்டும் பொல்லாச்சி, கோயம்புத்தூர் சைட் போறது மாதிரி அரென்ஜ் பண்றேன், இன்னும் இரண்டு மாதம் இருக்குல்ல பண்ணிடலாம், எவ்வளவு பேர் போறிங்க எப்ப கிளம்பனும் டீடெய்ல்ஸ் மட்டும் பார்த்துட்டு சொல்லு டா, அதுக்கு ஏத்த மாதிரி பாப்போம்.” என்றார்.
“ஓகே டாட்” என்றவாறு மொபைலில் நுழைந்து கொண்டாள்.
---------------------------------------------------------
“கம் டூ மை கேபின்” என்று வழக்கத்தை விட கடினம் கூடிய குரலில் பி.ஏ ஷர்மிளாவிற்கு கூறிய அடுத்த இரண்டு நிமிடத்தில்,
“அய்யோ, என்ன ஆச்சுனு தெரியலயே நார்மளா வர சொன்னால நம்மள அந்த பாடு படுத்துவாரு, இதுல இன்னைக்கு ரொம்பபபபபபபபப நல்ல விதமால கூப்பிடுறாரு, இவருக்கிட்ட வேலை பார்க்குறக்கு எக்ஸ்ட்ரா எக்ஸ்ட்ரா குவாளிபிகேஷன்லாம் வேணும் போல” என்று தனக்குள் முனுமனுத்தப்படி அவன் முன் வந்து நின்றாள் அவனின் காரியதரிசி.
“ எப்டி நம்ம கைக்கு வர வேண்டிய ப்ராஜெக்ட் அந்த கம்பெணிக்கு போச்சு? நம்ம கிட்ட தான் கான்ட்ராக்ட் சைன் பண்றதா சொன்னாங்க, நம்ம வழக்கமா கோட் பண்ற மாதிரி தான அனுப்புனீங்க, இல்ல நம்ம கிட்ட இருந்து யாரு மூலமாகவும் நியூஸ் போச்சா? இல்ல வேற எதுவும் நடந்துச்சா? என்ன பன்னுவீங்களோ எனக்கு தெரியாது, ஒன் டே தான் டைம், ஒன்னு அந்த ப்ராஜெக்ட் நமக்கு வரனும், இல்ல நம்ம கோட் பண்ண அமௌண்ட யாரு அந்த கம்பெணிக்கு இன்பர்மேஷன் குடுத்தாங்கனு கண்டு பிடிச்சு ஆக்ஷன் எடுங்க“என்று அவள் உள்ளே நுழைந்து ஆசுவாசப் படுத்தக் கூட நேரம் தராது கத்த துவங்கினான் ஆதி.
ஒரு ப்ராஜெக்ட் போனதால் வந்த கோபம் இல்லை. ஏனெனில் இது போனால் அடுத்த கான்ட்ராக்ட் உடனே கையெழுத்திடவும் முடியும் அவனால். இது ஏமாற்றப்பட்டோம் என்பதால் வந்த ஆத்திரம்.
சென்ற மாதம் ஷர்மிளா அவனின் மெயிலிற்கு வந்த நியூ கான்ட்ராக்ட் பத்தின விவரங்கள், அதில் தங்கள் பட்ஜெட் ஒத்து வருபவை, அதை ஒத்துக் கொண்டாள் எவ்வளவு லாபம் பெற முடியும் என ரிப்போர்ட் தயார் செய்து கொண்டிருந்தாள்.
ஆதியை பொறுத்த வரை எந்த ஒப்பந்தம் என்றாலும் அதில் கனிசமான லாபம் மற்றும் தகுதியான ஒப்பந்தம் மட்டுமே அவன் பார்வைக்கு வர வேண்டும். இல்லையெனில் ஒவ்வொன்றும் இவனே ஆராய்ந்து செய்ய வேண்டும் எனில் “ உங்களுக்கு எதுக்கு சம்பளம், நானே பார்த்துக் கொள்வேன்” என்று நக்கல் பேச்சிற்கு ஆளாக வேண்டி வரும் என ஒவ்வொன்றையும் மிக கவனமாக, மிக சிரத்தையுடன் பார்த்து கொண்டிருந்தாள்.
அப்பொழுது தேர்வு செய்த இரண்டு ஒப்பந்தங்களில் ஒன்று தான் மௌன்ட் காலேஜ் ஸ்டூடண்ட்ஸ் வேலை பார்க்க போவது, இன்னொன்று தான் மருத்துவமனை கட்ட வந்ததற்கான ஒப்பந்தம். அது அனைத்து ஸ்பெஷாலிட்டி உடைய கிட்டத்தட்ட பல கோடிகளை உள் வாங்க போகும் மருத்துவமனை.
அதை ஒப்புக் கொண்டு சரியான நேரத்தில், சரியான பட்ஜெடில் முடித்து குடுத்தாள் இதே போல் அடுத்த ஒப்பந்தங்கள் செய்து கொள்ளலாம் என இருந்தது மெயிலில்.
எல்லா விவரங்களையும் சரி பார்த்து விட்டு ஆதியின் மெயிலிற்கு அனுப்பி வைத்தாள் ஷர்மிளா. அடுத்த சில மணி நேரங்களில் ஒப்பந்தத்தை ஒப்பு கொள்வதற்கான மெயில் அந்த உரிமையாளரிற்கு அனுப்புமாறு பணித்தான். அதன்படி அனுப்பிய அந்த வாரத்தில் ஒப்பந்தம் கையெழுத்திடலாம் என பதில் அனுப்பினர்.
“எக்ஸ்யூஸ்மி சார்” என்று கதவை தட்டிய மறு நொடி, “எஸ் கம் இன்” என்ற அவனின் கம்பீர குரலில் வழக்கம் போல் ரசித்தவாறே உள்ளே சென்றாள். “சொல்லுங்க ஷர்மிளா, அந்த ஒப்பந்தம் ஓ.கே ஆகிடுச்சு அடுத்து நம்ம மீட்டிங் அரென்ஜ் பண்ணனும், எப்ப பண்ணலாம்னு கேட்க தான வந்துருக்கீங்க” என்று கணினியில் இருந்து பார்வையை திருப்பாது மிக சரியாக அவளை போலவே கேட்டான்.
“எல்லாம் தெரிந்தும் க்ராதகா நா மெயில் பாத்துட்டேன், அடுத்து மூவ் பண்ணுனு சொல்ல வேண்டியது தான, நானும் கிட்டத்தட்ட மூனு மணி நேரமா எந்த பதிலும் இல்லைனு இது கேன்சல் தானு ஓடி வந்தா லந்த பாரு,இதுக்கு அந்த சாரே எவ்வளவோ தேவலை போல” என்று மனதிற்குள் அவனை இன்னும் அதிகமாகவே திட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.
பின்ன அவளும் எவ்வளவு நேரம் தான் வெய்ட் பண்றதாம். வெளியில் அப்பாவி முக பாவத்தில் “நெக்ஸட் வீக் ஃப்ரைடே ஈவ்னிங் அரென்ஜ் பண்ணிடலாம் சார்” என்று வெளியேறினால். அதே போல் அந்த ஒப்பந்தம் மிக நல்ல விதமாகவே டின்னர் உடன் முடிந்தது.
அப்படி இருக்கையில் திடீரென அதற்கென ஏற்பாடுகள் செய்து முடிக்கும் தருவாயில் ஒப்பந்தம் ரத்து செய்து விட்டதாகவும், வேறு கம்பெணி அதை விட குறைந்தபட்ச செலவில் ஏற்று கொள்வதால் அங்கே ஒப்பந்தம் கை மாற்றம் செய்வதாக கூறினால் ஆதியை பொறுத்த வரை அந்த கம்பெணியை சும்மா வி்ட்டு வைப்பதே ஆச்சரியம் தான்.
“ஓ.கே சார்” என்று அறையை விட்டு வெளியேறினாள்.
அவன் சொன்னது போல் சரியாக மறுநாளே அந்த கான்ட்ராக்ட் இவர்களின் கைக்கு சேர்ந்தது மட்டும் அல்லாமல் ஏமாற்றிய கம்பெணியின் சில பல கான்ட்ராக்ட்களும் பறிக்கப்பட்டது.
---------------------------------------------------------
“என்ன டாட், எனக்கு எவ்வளவு வொர்க் இருக்கு. அத விட்டுட்டு எப்படி என்னால இப்ப முடியும், ஏற்கனவே கொஞ்சம் நேரம் கூட ரெஸ்ட் இல்லாம ஓடிட்டே இருக்கேன்” என்று தந்தையிடம் போராடிட்டே அலைபேசியில் மிக முக்கியமான வேலையில் ஆழ்ந்திருந்தான். பேஸ்புக்கில் பெண்களிடம் கடலை வறுத்துக் கொண்டிருந்தான்.
“ஹாய் ஸ்வீட்டி”
“ஹாய் பப்ளி”
“ஹாய் பேபி” என்று பலவாரு கொஞ்சிக் கொண்டிருந்தான் (“அடேய் நீ பெரிய பிஸ்னஸ்மேன் டா, அப்டி உன்னைய கொஞ்சம் பில்டப் பண்ணலாம்னு பார்த்தா இப்டி வழியிரியே டா, இது மட்டும் உன்னோட வருங்கால பொண்டாட்டிக்கு தெரிஞ்சது தொலஞ்சடா ராசா” என்று அவன் மனசாட்சி ஏகத்துக்கும் எச்சரிக்கை செய்தது)
“அதெல்லாம் என் பொண்டாட்டிய சமாளிக்க எனக்கு தெரியும், உன் வேலைய பார்த்துட்டு இரு, இப்ப நான் என் வேலைய பார்க்க போறேன்” என்று அதை அடக்கியவன் அரட்டையை தொடங்கினான்.
“நீ செத்தடா” என்றவாறு மனசாட்சி அவனை பார்த்து தலையில் அடித்துக் கொண்டது.
சிறிது நேரம் பொறுத்து பார்த்த அவன் தந்தை “இவன் கிட்ட இப்படி எல்லாம் பேசினா வேலைக்காகது என்று எண்ணி குரலில் முயன்று கடுமையை வரவழைத்து “தர்ஷன் உன்னட்ட ஏற்கனவே சொன்னேன், கண்டிப்பா போயே ஆகனும் எந்த ரீசனும் சொல்ல கூடாதுனு” என்றார். தந்தையை பற்றி நன்கு அறிந்தவன் மொபைலை கீழே வைத்து விட்டு “ஓ.கே வில் ட்ரை டூ கம்” என்று ஏதும் அறியா பிள்ளையாக கள்ளத்தனத்துடன் அந்த இடம் விட்டு அகன்றான். பின்னே இன்னும் சிறிது நேரம் இருந்தாலும் தன்னை தந்தை கண்டு கொள்வார் என்று அறிந்தவன் ஆயிற்றே.
“மச்சி டுடே நைட் வழக்கம் போல அதே பப் போகலாம், என்னோட ட்ரீட், ஐ ஆம் சோ ஹாப்பி” என்று தன் நண்பன் அஷ்வினை அழைத்து விட்டு தன் புள்ளட்டில் பறந்து விட்டான்.
“நாம் செல்லும் மார்க்கம் நல்லதாக இருந்தால், நம்முடைய இலக்கும் தானாகவே நல்லதாகிவிடும் – காந்திஜி”
பூக்கும்.
